Wiec odbył się w Szczecinie (Polska) 26 - 27 czerwca 2006 roku. Udział w nim wzięli przedstawiciele narodów słowiańskich, rodzimowiercy Polski, Rosji, Ukrainy, Serbii i Białorusi. Oni zebrali się na Czwartym Rodowym Wiecu Słowiańskim aby:

   - Podsumować wykonanie uchwał poprzedniego, Trzeciego Rodowego Wiecu Słowiańskiego, odbytego w Kałudze (Rosja) w 2005 roku.
-   Omówić nowe sprawy współczesnego ruchu rodzimowierczego w europejskich, a szczególnie w naszych słowiańskich krajach.
-   Wymienić informacje i pogłębić współpracę z już znanymi i nowymi zwolennikami tych samych poglądów.
-   Przyjąć bieżące zadania i wyznaczyć drogi rozwoju ruchu rodzimowierczego na rok następny.
-   Zaznajomić się z życiem i działalnością polskich rodzimowierców w celu szukania nowych form i rodzajów współpracy słowiańszczyzny.
-   Wybrać koordynatora Rodowego Wiecu Słowiańskiego na rok następny.
-   Ustalić miejsce i wstępną datę następnego Rodowego Wiecu Słowiańskiego.

   Wiec koordynowała Kapłanka Zoresława (Halina Łozko, Ukraina).
 

   W lutym, do kwietnia 2006 roku Komitet Organizacyjny uznał za możliwe przeprowadzenia bieżącego Wiecu w Polsce, poczym Koordynator rozesłał zaproszenia wybitnym szefom rodzimowierczych grup, a także przedłożył wzór sformułowania zgłoszeń udziału w IV Rodowym Wiecu Słowiańskim.

   Przychylając się do życzenia polskiej strony, przyjęto odbyć bieżący Wiec zaraz po Święcie Kupały, odprawianego przez większość grup 21-22 czerwca (w dzień letniego górowania Słońca), tak aby 24-25 czerwca uczestnicy Rodowego Wiecu Słowiańskiego mogli być na Festiwalu „Noc Kupały” na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie.

   W IV Rodowym Wiecu Słowiańskim uczestniczyło 22 rodzimowierców z 6 krajów: Białorusi, Litwy, Polski, Rosji, Serbii i Ukrainy (w tym 9 delegatów i 13 gości), reprezentujących organizacje:

   „Rodzima Wiara”, Instytut Prawii, Grupa „Niklot”, Drużyna Trygława, Wydawnictwo „Toporzeł” (Polska);
   Sojuz Wenedow, Rosyjski międzynarodowy magazym „Ateneum”, Zespół obrzędowy „Łado” (Rosja);
   Zrzeszenie Rodzimowierców Ukrainy, magazym „Swarog” (Ukraina);
   Centrum Etnokosmologii „Krywia” (Białoruś);
   Atelie-Galeria „Pigoza” (Serbia).

   Zaszczytnymi gośćmi Wiecu był Szef Światowego Kongresu Etnicznych Religii (WCER) Jonas Trinkunas, Kapłan litewskiej Rodzimej Wiary, i jego żona Inja Trinkunas, prowadząca pruski zespoł obrzędowy „Kulgrinda”.

   Kapłanka Zoresława wspólnie z głównymi delegatami otworzyła IV Rodowy Wiec Słowiański uroczystymi modłlami na sławę Rodzimych Wiar w językach: ukraińskim, polskim, rosyjskim, litewskim i białoruskim. Wiec zamknięto liturgią obrzędu pamięci Przodków w kącinie Trygława, w starym słowiańskim mieście-świątymi Wolin.
 

Uchwałą Wiecu stwierdzono:

   1. Ruch rodzimowierczy Słowian staje się coraz popularniejszy wśród młodzieży: nabiera on siły, zbliża się do niego coraz większa liczba współpracowników, co wskazuje na perspektywy i wzrost roli pogaństwa w odradzaniu kultur narodowych naszych krajów.

   2. Aby uprzedzić populistyczne uproszczenia i rozproszenie „idei rzuconej w masy”, my, starsze pokolenie inicjatorów ruchu rodzimowierczego, musimy zrozumieć naszą osobistą odpowiedzialność za pomyślność Odrodzenia Rodzimej Wiary Słowiańskiej i zachowanie jej naczelnych zasad.

   3. W tym celu już na III Wiecu w Kałudze (Rosja) postanowiono wypracować Statut Rodowego Wiecu Słowiańskiego, i jegi projekt (napisany przez Kapłankę Zoresławę) rozdano naczelnikom grup słowiańskich dla przestudiowania i dopracowania.

   4. IV Rodowy Wiec Słowiański, po przeanalizowaniu, przeredagowaniu i uzupełnieniu Projektu (z doprecyzowaniami Bujana i Kapłana Wielimira), zatwierdził go i przyjął jako wiążący dokument, którym Wiec kieruje się w swoich działaniach.

   5. W ten sposób, istotą Wiecu jest głęboko przepracowana przez Komitet Organizacyjny tradycyjna stukturalno-organizacyjna koncepcja form działalności. To pierwszy przypadek współczesnego dokumentu, opartego nie na zasadach centralizmu demokratycznego, natomiast na zasadach konsensusu.

   6. Zgodnie z przyjętym statutem, Rodowy Wiec Słowiański opracowuje wspólny strategiczny program rozwoju kultury duchowej Słowiańskiej Rodzimej Wiary we współczesnych warunkach, a konceptualne duchowe centra Rodzimej Wiary miejscowo (w swoich słowiańskich krajach) podejmują działalność praktyczną w grupach, zgodnie z tradycjami swoich krajów.

   7. Naczelnymi zasadami Słowiańskiej Rodzimej Wiary, jak i poprzednio, zostają:
   a) trzeźwość duchowa i zdrowy obraz życia;
   b) sakralny stosunek do Przyrody;
   c) wszechstronne badania i zachowanie duchowej tradycji Przodków;
   d) organizacja oddolna rodzimych słowiańskich grup u siebie;
   e) świadome sprzeciwianie się globalnej, obcej, masowej kulturze.
 

Postanowiono:

    Zatwierdzić przedłożony przez kierującą ZRU H.S. Łozko (Kapłankę Zoresławę) i uzupełniony na IV Rodowym Wiecu Słowiańskim Statut Rodowego Wiecu Słowiańskiego jako dokument, na podstawie którego będą odbywane będą następne Wiece, przygotowywane będą i przyjmowane postanowienia, dokumenty i inne, a także zapraszani pełnomocni przedstawiciele słowiańskich rodzimowierczych grup i konceptualnych centrów duchowych Rodzimej Wiary.

   2. Zlecić Komitetowi Organizacyjnemu zgodnie z uchwałami Rodowego Wiecu Słowiańskiego wydanie czwatego numeru gazety „Sława” po rosyjsku, ukraińsku i po polsku. Opublikować dokumenty Wiecu w należących do naszych organizacji centrach informacyjnych w miarę możliwości także w innych środkach masowego przekazu.

   3. Wzmacniać i rozszerzać konstruktywną współpracę z rodzimowiercami innych państw słowiańskich, doprowadzając do uczestnictwa w pracy Wiecu nowych krajów, centrów, organizacji i rodzimowierczych grup.

   4. Zaplanować odbycie następnego V Rodowego Wiecu Słowiańskiego w 2007 roku w Serbii (Belgrad).

   5. Wyznaczyć Koordynatorem Rodowego Wiecu Słowiańskiego na rok natępny Zdzisława Słowińskiego (prowadzącego wydawnictwo Toporzeł i Instytut Prawii, Polska), powierzyć mu wydanie polskiej wersji informatora Sława Nr 4, a także przygotowanie i prowadzenie kolejnego Wiecu w 2007 roku.

   Komitet Organizacyjny Rodowego Wiecu Słowiańskiego